หลงกันตั้งแต่สถานที่แรกเลย บอกแท็กซี่ไป National Museum เขาขับพาไป international hotel 5555.....ตะโกนบอกกัน แท็กซี่เบรคหัวทิ่มเลย จนคนขับต้องลงไปถามคนขับแท็กซี่คนอื่นกว่ารู้เรื่อง เสียเวลาไปพอสมควร
แต่ไม่มีรูปถ่ายเลยครับลืมถ่าย 555 แล้วพอเข้าไปด้านในเขาห้ามถ่ายรูปด้วย สถานที่เป็นอาคารสูง 4 ชั้น มองจากภายนอกคิดว่าคงไม่มีอะไร พอเข้าไปเดินภายในจริง เขาก็จัดแสดงเรื่องราวต่างๆของพม่า ทั้งศิลปวัฒนธรรม สภาพภูมิประเทศอย่างละเอียด ถึงแม้จะไม่ได้ทันสมัยมีสื่อเทคโนโลยีอะไร เป็นการจัดแสดงแบบเรียบๆ แต่ก็ได้ความรู้และเพลิดเพลิน
เดินกันจนปวดเขาเลยครับ มองข้างนอกเหมือนจะเล็ก พอเดินจริงๆกว่าจะเดินครบชั้นสามกับชั้นสี่เกือบตาย ตรงทางออก
มีร้านขายของที่ระลึกน่ารักๆ ด้วยครับ BearIndyz ได้ตุ๊กตานกฮูกมาหนึ่งคู่ ตอนแรกหยิบเป็นตัวผู้คู่กัน (อิอิ จะได้มีแฟนเสีย) พนักงานขายดันหยิบออกไป บอกว่ายูหยิบผิด ตัวเมียจะต้องเป็นแบบนี้ แล้วหยิบให้ใหม่เป็นคู่ตัวผู้ตัวเมีย พร้อมกับใส่ถุงให้ ( 5555 ขี้เกียจอธิบาย เลยยิ้มรับไป)
เสร็จแล้วก็นั่งแท็กซี่ไปที่ ตลาดสก็อต ไปเดินดูของกัน ตลาดสก็อตเป็นตึกสมัยก่อน มีร้านขายของมากมายแต่ส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้าพื้นเมืองของคนพม่า ร้านพลอย แต่ไม่ค่อยชอบเพราะเวลาเดินผ่านร้านกาแฟร้านอาหาร จะมีพนักงานเสิร์ฟมายื้อจนน่ารำคาญต้องเดินฝ่าออกมาเลย เอาลำตัวหนาๆเดินเบียดนักเสิร์ฟออกมาจากร้านชา
เมื่อเริ่มหิวก็เหล่ๆ มองหาได้มาร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม มีชากาแฟขาย และซาลาเปา ขนมปังต่างๆ มีบะหมี่ด้วยนะ บางอย่างอร่อย,บางอย่างไม่ค่อยอร่อย....แต่พ่อค้าแซ่บ เชื้อสายจีน เล่นกล้าม หน้าตาเหมือนคนฮ่องกงมาก
ช่วงบ่ายเดินเล่นชมเมืองกันไปเรื่อยๆ พวกเราเดินไปจนถึงโรงภาพยนตร์เห็นมีคนพม่ากำลังซื้อตั๋วดูกัน ได้เข้าไปซื้อตั๋วพม่า คนขายบัตร งง.... เล็กน้อย บอกว่าภาพยนตร์พูดเป็นภาษาพม่านะ จะดูเหรอ แหม เป็นโอกาสดีอออกที่จะได้ดูภาพยนตร์ต่างประเทศ ในบรรยากาศกับคนท้องถิ่น จะได้รู้ว่าวงการบันเทิงเขาเป็นไงบ้าง
สภาพโรงหนังเขาเหมือนกับโรงภาพยนตร์ตามต่างจังหวัดเราสมัยก่อน ไม่ได้ทันสมัยอะไร เบาะก็แข็งๆ เป็นโรงใหญ่มีสองชั้น แต่ที่นี่เคร่งเครื่องตรวจอาวุธ มีรปภ.และเครื่องตรวจอาวุธตั้งอยู่ปากทางเข้าเลย เห็นโปสเตอร์พี่มากพระโขนงบ้านเราด้วย
งานนี้ผมปลื้มพระเอกขวัญใจชาวพม่า Nay Toe ไปเรียบร้อยแล้ว อาจจะไม่ค่อยใช่แนวคนไทย แต่ผมช้อบชอบ เล่นหนังเก่งเชียว เล่นตลกก็ได้ เศร้าร้องไห้ผมก็ซึ้งตาม BearIndyz ยังคงแอบติดตามผลงานอยู่นะ (สมัคร fanpage เขาไปแล้ว)
พอดูภาพยนตร์จบ พวกเราก็นั่งแท็กซี่กลับไปแถวเจดีย์ชเวดากองอีกครั้ง เพื่อไปชมเจดีย์อีกแห่งที่อยู่ก่อนถึงเจดีย์ชเวดากอง ชื่อ Mahawizara Zedi รู้สึกเป็นวิทยาลัยสงฆ์ด้วยแต่วันที่ไปไม่เห็นมีพระสงฆ์เลยนะ มีคนมาเดินที่เจดีย์นี้ไม่เยอะ นิดหน่อย เข้าใจว่าผู้คนและนักท่องเที่ยวคงมุ่งตรงไปเจดีย์ชเวดากองมากกว่า
สถานที่ไม่ใหญ่มาก แต่ก็มีความสวยงาม ด้านในเจดีย์สามารถเดินไปไหว้พระได้ เพดานเป็นเรื่องราวมีเทวดา จระเข้ ช้าง ภายในรอบมีตู้แสดงพระพุทธรูปเก่าๆ
หลังจากนั้นก็นั่งแท็กซี่วกกลับไปหาของกินที่ (ไปๆกลับๆ หลายรอบ) Chinatown ย่านนี้เป็นแหล่งรวมของกิน มีทั้งร้านขายของชำ ร้านโดนัท ซุปเปอร์มาร์เก็ต แผงลอยขายผลไม้ ขายอาหารและร้านอาหารริมทาง
ทั้งสองฝั่งถนนร้านของกินข้างทางที่มีเด็กเสิร์ฟเยอะเชียว คนนั่งเต็ม,น่าลอง ท่าทางจะอร่อย ตอนนี้แรกพนักงานเสิร์ฟพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ต้องวิ่งไปตามคนมาช่วยพูด เขาหยิบเมนูอังกฤษมาให้ เห็นราคาแล้วปลื้ม.....ของกินไม่แพงครับ
ข้าวผัดหมูจานใหญ่ประมาณจานเปลบ้านเรากินได้ 2 คน ราคาห้าสิบบาท
ปลาเผาตัวใหญ่มาก ราคา 90 บาท (ปกติไซส์บ้านเราตัวละเกือบสองร้อย)
ต้มแซ่บตีนไก่ 50 บาท
ปูผัดผงกระหรี่ 60 บาท
กินกันท้องแตกหารกันสามคน ตกคนละ 100 บาทเอง
แต่......ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ เพราะ BearIndyz ยังหิวไม่เลิกเพราะเจอร้านเบเกอรี่ ราคาไม่แพงชิ้นละ 20-30 บาท เลยฟาดเค้กไปอีกหลายชิ้น รู้สึกว่าเบเกอรี่ที่ย่างกุ้งนี่สูตรเขาดีจัง อร่อยมาก
ส่วนเครื่องดื่มชามะนาว นี่รสชาติมาตราฐานครับเหมือนเนสทีมะนาวบ้านเราเลย 555
สรุปการท่องเที่ยวที่พม่า
* คนพม่าเป็นมิตร ใจดีชอบช่วยเหลือ ออกจะขี้อาย
* แท็กซี่ที่นี่ไม่แพง ราคาจะอยู่ระหว่าง 1,000 -2,000 จ๊าดเท่านั้น
* เตรียมถุงผ้าสำหรับใส่รองเท้าเวลาเข้าไปวัดด้วย
* อาหารที่นี่ไม่แพง โดยเฉพาะย่าน Chinatown
* ชาพม่า หอมดีหวานกำลังเหมาะ ลองไปทานดูนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น